سه نکته ی بسیار مهم در ساخت جرثقیل ها وجود دارد.
اولا جرثقیل باید توان برداشتن اجسام با وزن مشخص را داشته باشند؛
دوما
جرثقیل نباید خودش سرنگون شود
و سوم اینکه
جرثقیل نباید از هم گسیخته شود (بشکند) .
پایداری:
پایداری
جرثقیل بدین معنی است که در همه ی لحظاتی که
جرثقیل باری را بلند می کند تکیه گاه
جرثقیل باید نزدیک به صفر باشد تا
جرثقیل سرنگون نشود. در عمل، بزرگی باری که برداشته می شود دارای ارزشی کمتراز توان
جرثقیل باشد و در این زمینه باید یک حاشیه ی امن وجود داشته باشد.
تحت استانداردهای آمریکایی که برای
جرثقیل ها نگاشته شده است وزن باری که پایداری را برای
جرثقیل های کراولر تضمین می کند باید 75 درصد ظرفیت مجاز آن
جرثقیل باشد. در مورد
جرثقیل های متحرک این عدد 85 درصد ظرفیت مجاز
جرثقیل ها است.
استاندارد
جرثقیل هایی که بر روی کشتی ها و یا در ساحل نصب می شوند سخت گیرانه تر است، دلیل چنین سخت گیری حرکت کشتی ها و ثابت نبودن آنها هست؛ از اینرو باید پایداری کشتی ها و یا پلت فرم ها در نظر گرفته شود.
جرثقیل های متحرک یا موبایل به 4 نوع اصلی تقسیم بندی می شوند:
جرثقیل های سوار شنونده روی کامیون (truck-mounted crane):
شرکت هیاب نخستین جرثقیل هیدرولیکی سوارشنده بر روی جرثقیل را در سال 1947 تولید و شرکت کارخانجات هیدرواطلس تحت لیسانس و تکنولوژی اطلس آلمان برای اولین بار اقدام به تولید آن در ایران نمود این نوع جرثقیل ها از دو قسمت تشکیل شده اند: حمل کننده که به بخش پایینی گفته می شود و بخشی که وظیفه ی بلندکردن اجسام را برعهده دارد و دارای بوم می باشد که در بخش بالایی جرثقیل قرار دارد. این دو جزء به واسطه ی یک سکوی قابل چرخش به هم متصل می شوند و همین مسئله باعث می شود بخش بالایی بتواند از یک سو به سوی دیگر بچرخد. این جرثقیل های پیشرفته ی هیدرولیکی عموما ماشین هایی با یک موتور هستند که همین موتور وظیفه ی هدایت بخش پایینی و بالایی را بر عهده دارد. قدرت بخش بالایی از هیدرولیکهایی گرفته می شود که بر روی سکوی قابل چرخش قرار گرفته اند. در جرثقیل های هیدرولیکی قدیمی تر، دو موتور مجزا وجود داشت. یکی از این دو موتور وظیفه ی به حرکت درآوردن خودرو در جاده ها را بر عهده داشت و در کنار آن پمپ هیدرولیکی را برای جک ها به حرکت در می آورد. و موتور دیگر به واسطه ی پمپ هیدرولیکی خودش بخش بالایی را حرکت می داد. بسیاری از اپراتورهای جرثقیل مدل دو موتوره را ترجیح می دهند. دلیل این مسئله روغن ریزی در بخش سکوی قابل چرخش در جرثقیل های تک موتوره است.
عموما جرثقیل های سوارشونده روی کامیون قادر به سفر در آزادراه ها هستند که همین مسئله موجب می شود ضرورتی برای حمل آنها توسط سایر ماشین ها در محورهای خارج از شهر وجود نداشته باشد؛ مگر در مواردی که قوانین اجازه ی عبور و مرور آنها را نمی دهد. اغلب جرثقیل های کامیونی توانایی حرکت با سرعت پایین را در حالیکه بار بر روی آنها معلق است دارند. جرثقیل های کامیونی محدوده ی بار 14 تن تا 1100 تن را شامل می شوند. همچنین عموم این جرثقیل ها قادر به گردش 180 درجه ای هستند، در حالیکه نوع گرانترشان تا 360 درجه هم می چرخد.
جرثقیل های زمین های ناهموار (rough terrain crane):
این نوع جرثقیل ها معمولا دارای یک بوم هستند که بر روی بدنه سوار شده است. اگر به عکس جرثقیل rough terrain در پایین دقت کنید همچنانکه از اسم آن هم پیداست برای سطوح ناهموار کاربرد دارد. همچنین جک های این جرثقیل برای ایجاد پایداری در آن کاربرد دارند. این جرثقیل های تلسکوپی ماشین هایی با یک موتور هستند که علاوه بر قدرت دادن به بخش پایینی جرثقیل برای حرکت، بخش بالایی را نیز به حرکت در می آورند و از این جهت شبیه جرثقیل های کراولر می باشند. برعکس جرثقیل های کراولر، در این جرثقیل ها موتور معمولا در بخش پایینی بدنه قرار دارد. یکی از ویژگی های این نوع جرثقیل ها این است که نیازی به تنظیم سطح محل فعالیت وجود ندارد.
جرثقیل کراولر عموما دارای یک بوم است که به بخش بدنه متصل شده است. همچنین چرخ های شبیه به تانک این توع جرثقیل ها قابلیت حرکت و پایداری را برای آن فراهم می کند. این نوع جرثقیل ها دارای ظرفیت بار از 35 تن تا 3125 تن می باشند. یکی از ویژگی های جرثقیل های کراولر قابلیت حرکت آنها در حین استفاده می باشد به طوری که بدون نیاز به جک های کناری و با تعادل بسیار پایین کار می کند.
جرثقیل های شناور در ساخت پل های و بندرگاه ها مورد استفاده قرار می گیرند. ولی در عین حال در بارگیری و یا تخلیه ی بارهای نامتعارف بر روی کشتی ها نیز کاربرد دارند. بعضی از جرثقیل های شناور بر روی لنج سوار می شوند در حالیکه بعضی دیگر ناوهایی هستند که دارای ظرفیت حدود 9000 تن هستند و برای حمل کامل اجزاء پل ها مورد استفاده قرار می گیرند.
جرثقیل all terrain:
این نوع جرثقیل ها دارای قابلیت حرکت در جاده در کنار مانور بالا در عملیات بلند کردن اجسام هستند. دارای 2-9 محور بوده و برای جابجایی باهایی تا ظرفت 1200 تن کاربرد دارند.
جرثقیل pick and carry:
این نوع جرثقیل ها مشابه جرثقیل های متحرک یا موبایل بوده و بدون داشتن جک پایدارکننده معمولا برای برداشتن و جابجایی بار مورد استفاده قرار می گیرند. یکی از ویژگی های محدودکننده ی این جرثقیل ها بوم کوتاه می باشد. این نوع جرثقیل ها عموما در کشور استرالیا برای حمل بار در محیط کارخانجات مورد استفاده قرار می گیرند.
جرثقیل کفی یا sidelifter:
جرثقیل کفی در حقیقت یک تریلر است که دارای
جرثقیل می باشد و در ایران نیز به وفور یافت می شود.
جرثقیل کفی معمولا برای برداشتن و جابجایی دستگاه ها در مسافت های درون شهری از این نوع
جرثقیل ها استفاده می شود و کار کامیون تریلر و
جرثقیل را با هم انجام می دهد. در ایران نوع
جرثقیل کفی سه تن و
جرثقیل کفی 10 تن کاربرد زیادی در حمل و نقل بار سنگین دارد.
جرثقیل دارای عرشه یا carry deck crane:
این نوع
جرثقیل ها که برعکس
جرثقیل های کفی در ایران مرسوم نیستند دارای چهار چرخ و بوم با چرخش 360 درجه می باشند. موتورشان در عقب بوده و عموما در آمریکا مورد استفاده قرار می گیرند.
۲۲۶۶
کلیدواژه:
اطلس آلمان,اطلس ایران,جرثقیل اطلس,تولید کننده جرثقیل,جرثقیل ساخت داخل,جرثقیل تولید داخل,جرثقیل تلسکوپی,جرثقیل پشت کامیونی,جرثقیل کفی,جرثقیل 10 تن,جرثقیل 15 تن,جرثقیل 20 تن,جرثقیل 25 تن,بیل مکانیکی,ساخت بیل مکانیکی,بیل مکانیکی چرخ زنجیری,بکهولودر 512